Είμαι ένας άνθρωπος απο άμμο.
Φαίνομαι ενιαίος,όμοιος κι είμαι συναρμολογιμένος από το άπειρο.Οι απειράριθμοι κόκκοι μου δείχνουν ολοϊδιοι και κανείς τους δεν είναι ίδιος με κανέναν άλλον. Κόσμοι και κόσμοι συγκρούονται μέσα μοθ, αιφνίδιοι, απρόσμενοι, ανεξήγητοι κι αντιφατικοί κι όλο γεννάω νέους. Ανάλογα με τον τόπο, με την ώρα, με τον απέναντι, με τον άνεμο, με την υγρασία, με το στομάχι μου, με το πως κοιμήθηκα το βράδυ, μεταπλάθω τα υλικά μουν σε κόσμους αλλιώτικους που με παρασέρνουν χωριστά και σε καινούργια δίνη.
Κι ο γαλαξίας σαν χυμένη άμμος είναι.
Άπ'την παραλία τη νύχτα κάθομαι και τον κυττώ.
Ένώνομαι μαζί του, περνώ μέσα του, περνά μέσα μου, σε μιά μεγαλειώδη συνουσία ενώ η θάλασσα μου βρέχει τα πόδια.
Έιμαι τυραννικά τρεπτός.
Άλλάζω συνέχεια σαν την άμμο. Παραπλανητικός και παραπλανημένος σαν κι εκείνη δείχνω σταθερός και συμπαγής και μόνιμος κι όμως και το πιο ελαφρό αεράκι μας μετακινεί και αλλιώνει τους συσχετισμούς δυνάμεων.
Κουράστηκα να μεταπλάθομαι με το παραμικρό κι επιθυμώ να πετρώσω στο ουσιώδες, στο μοναδικό μου πρόσωπο που μου κρύβεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου