Aν ήταν όλα αλλιώς...- Αλκυόνη Παπαδάκη

Άν η ψυχή μας φορούσε πάντα τα καλά της και καλωσόριζε τα όνειρά μας..

Άν το καράβι μας έφτανε φωταγογημένο στο λημάνι που είχαμε διαλέξει..

Αν στην προβλήτα μας περίμεναν, με ανθοδέσμες

και χειροκροτήματα,όλοι αυτοί που αγαπήσαμε..

Αν δεν είχαμε αφήσει την πόρτα της ψυχής μας ανοικτή,

για να βρούν άσυλο οι κατατρεγμένοι..

Τι απερισκεψία κι αυτή! Πάντα τους ληστές τούς περνούσαμε για

κατατρεγμένους.

Αν ξέραμε να διαβάζουμε εγκαίρως τα σημάδια των καιρών

και να προβλέπουμε τις καταιγίδες...

Αν δεν είχαμε μπερδέξει τα σημεία του ορίζοντα και

περιμέναμε να βγεί ο ήλιος απο τη δύση...

Πόσος χαμένος χρόνος αλήθεια!

Αν..Αν....

Αν ήταν όλα αλλιώς!

Μα τότε, πώς θα ξεχωρίζαμε το φώς που κλείνουν μέσα τους τα φύλλα της παπαρούνας;