Ω! Ναι διαβάζετε και το ξέρω. Τα πιο ευπώλητα της χρονιάς, μέσες άκρες, τώρα απ τα βιβλιοπωλεία είναι του Αρκα τα κόμικς, με το ιδιαίτερο μπιτερ χιούμορ, «Μη ψαρώνεις» αλλά και το λατρεμένο «Άσπονδος σκύλος – Οι συνομήλικοι 3».
Μεγάλο το ενδιαφέρον και για το βιβλίο του Ουμπέρτο Εκο, «Το κοιμητήριο της Πράγας», που γενικά, χαρακτηρίζεται ως ότι πιο εντυπωσιακά πλήρες μετά το «Όνομα του Ρόδου». Προσωπικά το βρίσκω καλύτερο από προηγούμενα του, αλλά και πάλι κουράζομαι, γιατί συχνά, ξεχνάω τι μου περιγράφει και χάνομαι σε δαιδαλώδεις ιστορικές αναφορές, πληροφορίες και πρόσωπα. Όμως δε το χω τελειώσει και έτσι μη μου δίνεται και μεγάλη σημασία.
«Το Δόγμα του Σοκ» για την σύγχρονη οικονομία και πολιτική, η αιρετική άποψη της δημοσιογράφου Νάομι Κλειν, συνεχίζει να κεντρίζει το ενδιαφέρον των αναγνωστών ενώ τις απόψεις της τις έχω ακούσει συχνά να επιστρατεύονται σε συζητήσεις και αναλύσεις.
Ο Νομπελίστας Ζοζέ Σαραμάγκου μαγεύει το ελληνικό κοινό με το μυθιστόρημα του «Κάιν», που προσωπικά το βρήκα πλήρως εναρμονισμένο στα δικά μου θέλω για ένα βιβλίο.
Εξαιρετική και η Ιωάννα Καρυστιάνη σε ότι καταπιάνεται χωρίς να κουβαλάει τις αμαρτίες των Ελλήνων συγγραφών της μεταπολίτευσης και πολύ ώριμη στο «Τα σακιά», που αρέσει σε όλες τις γυναίκες αναγνώστριες που γνωρίζω και το χω συζητήσει μαζί τους.
Εδώ και ο πάντα ευπωλητος και πρόσφατα χαμένος Νίκος Θέμελης με το «Η συμφωνία των ονείρων», το έβδομο και τελευταίο βιβλίο, να μιλάει για όνειρα που είναι η κινητήρια δύναμη επιλογών, ζώων, αλλαγών. Ένα βιβλίο που αν δεν το χετε ήδη, διαβάσει, κάντε το. Μας αφορά όλους.
«Νίτσε, 99 μαθήματα καθημερινής φιλοσοφίας» απ τον Αλλαν Πέρσυ, για να παίζεται τον Φρειδερίκο Νίτσε στα δάχτυλα χωρίς όμως να χρειαστεί να τελειώσετε και την Φιλοσοφική της Χαιδεμβέργης για παράδειγμα.
Τέλος «Το νησί» της Βικτωρία Χίσλοπ, συνεχίζει και συνεχίζει και συνεχίζει να πουλάει, να διαβάζεται και να αγαπιέται.
Δε μπορεί! Τόσα σας είπα, κάτι θα σας συγκίνησε, ε;
Μεγάλο το ενδιαφέρον και για το βιβλίο του Ουμπέρτο Εκο, «Το κοιμητήριο της Πράγας», που γενικά, χαρακτηρίζεται ως ότι πιο εντυπωσιακά πλήρες μετά το «Όνομα του Ρόδου». Προσωπικά το βρίσκω καλύτερο από προηγούμενα του, αλλά και πάλι κουράζομαι, γιατί συχνά, ξεχνάω τι μου περιγράφει και χάνομαι σε δαιδαλώδεις ιστορικές αναφορές, πληροφορίες και πρόσωπα. Όμως δε το χω τελειώσει και έτσι μη μου δίνεται και μεγάλη σημασία.
«Το Δόγμα του Σοκ» για την σύγχρονη οικονομία και πολιτική, η αιρετική άποψη της δημοσιογράφου Νάομι Κλειν, συνεχίζει να κεντρίζει το ενδιαφέρον των αναγνωστών ενώ τις απόψεις της τις έχω ακούσει συχνά να επιστρατεύονται σε συζητήσεις και αναλύσεις.
Ο Νομπελίστας Ζοζέ Σαραμάγκου μαγεύει το ελληνικό κοινό με το μυθιστόρημα του «Κάιν», που προσωπικά το βρήκα πλήρως εναρμονισμένο στα δικά μου θέλω για ένα βιβλίο.
Εξαιρετική και η Ιωάννα Καρυστιάνη σε ότι καταπιάνεται χωρίς να κουβαλάει τις αμαρτίες των Ελλήνων συγγραφών της μεταπολίτευσης και πολύ ώριμη στο «Τα σακιά», που αρέσει σε όλες τις γυναίκες αναγνώστριες που γνωρίζω και το χω συζητήσει μαζί τους.
Εδώ και ο πάντα ευπωλητος και πρόσφατα χαμένος Νίκος Θέμελης με το «Η συμφωνία των ονείρων», το έβδομο και τελευταίο βιβλίο, να μιλάει για όνειρα που είναι η κινητήρια δύναμη επιλογών, ζώων, αλλαγών. Ένα βιβλίο που αν δεν το χετε ήδη, διαβάσει, κάντε το. Μας αφορά όλους.
«Νίτσε, 99 μαθήματα καθημερινής φιλοσοφίας» απ τον Αλλαν Πέρσυ, για να παίζεται τον Φρειδερίκο Νίτσε στα δάχτυλα χωρίς όμως να χρειαστεί να τελειώσετε και την Φιλοσοφική της Χαιδεμβέργης για παράδειγμα.
Τέλος «Το νησί» της Βικτωρία Χίσλοπ, συνεχίζει και συνεχίζει και συνεχίζει να πουλάει, να διαβάζεται και να αγαπιέται.
Δε μπορεί! Τόσα σας είπα, κάτι θα σας συγκίνησε, ε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου