Λάθος Τρένο- Μαρία Πανοσιάν

Αποσπάσματα απο το βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη "Το ταξίδι που λέγαμε" απο τις εκδόσεις Καλέντης

Σ'όλη μου τη ζωή υποτίθεται ότι εψαχνα για ασφάλεια.
Κάπου να ακουμπήσω.
Κάπου να νιώσω προστασία.
Ψεύδος!Ψεύδος πλανερό.
Η αλήθεια είναι πως με παρέσερνε ένα άγριο κύμα.
Μια μανία αυτοκαταστροφής.

Ακόμα κι'αυτή η ψευδεπίγραφη ανάγκη της ασφάλειας παγίδα ήταν.
Για συντριβή.
Ήθελα να οδηγήσω την ψυχή μου στο λαγούμι της ασφάλειας για να την ξεκοκκαλίσω με την ησυχία μου.
Αυτό ήταν.
Καλέ τι να τα κάνω εγώ τα λουκέτα,τους σύρτες και τις κλειδαριές;
Αν δε διέκρινα στο βάθος του ορίζοντα ένα λυσσασμένο σκύλο να έρχεται ορμητικά καταπανω μου
με σκοπό να με ξεσκίσει,δε μπορούσα να ανάψω ηδονικά το τσιγαράκι και να θαυμάσω το ηλιοβασίλεμα.

Την έφαγα τη σουγιαδιά αλλά μυαλό δεν έβαλα.
Ποτέ δεν πέρασα απο κόσκινο τις φιλίες μου.
Περάστε κόσμε!
Μια ζωή!
Και ξέρω οτι θα το ξανακάνω κι'ας την πάτησα.
Και θα την ξαναπατήσω.
Όταν τα κάνω θάλασσα δεν θέλω να μου χώνουν το κεφάλι μέσα να πνιγώ.
Ούτε να μου πιάνουν το λαιμό για να με σώσουν.
Να μου δείχνουν μόνο πιο πέρα, στην άκρη του ορίζοντα τα θαλασσοπούλια.


Είναι άνοιξη!
Απόβραδο!

Με πνίγει η άνοιξη. Μου κόβει την ανάσα.
Δεν αντέχει πια η ψυχή μου να κουβαλήσει τόση ομορφιά.
Σαν να φορτώνεις στην ράχη μιας κάμπιας ένα κόκκινο ρόδι.
Φουσκώνουν οι φλέβες μου. Πονάει το αίμα μου.Παλεύουν να βλαστήσουν οι σπόροι μέσα μου και δεν υπάρχει χώμα να ριζώσουν.
Δεν υπάρχει αρκετό νερό να ποτιστούν.

Όταν έπρεπε να κόψω όλους τους άγριους θάμνους να ελευθερωθεί το τοπίο, δεν το κανα.
Λυπήθηκα τα φίδια που δεν θα χαν φωλιές να κρυφτούν.

Όταν έπρεπε να φυλάξω λίγο νερό για ώρα ανάγκης δεν το κανα.
Λυπήθηκα τα αδέσποτα που διψούσαν.

Τώρα;

Πως να φυτρώσουν οι βολβοί;
Πως να ποτιστούν τα όνειρα;

Παρ'όλα αυτά δε λέω πως δε βρίσκω κάποιες λύσεις.
Πάντα υπάρχει ένα ξεχασμένο άδειο κονσερβοκούτι στην ψυχή μου.
Μου φτάνει για να φυτέψω ένα λουλούδι ''εποχιακό''.
Δεν ξερω αν υπάρχει αλλο πλάσμα επι της γης που ν αγαπάει τόσο το εφήμερο όσο εσύ μου είπε κάποτε ένας εραστής μου.Αμέ υπάρχει, οι πεταλούδες του απάντησα.

Εγώ οτι νιώθω, οτι σκέφτομαι, οτι συναντώ το ζουλάω άθελα μου, το σφίγγω περισσότερο απ'ότι χρειάζεται. Περισσότερο απ'ότι πρέπει.
Καμιά φορά και χωρίς να το επιθυμώ το πετάω.
Ακόμα κι αν είναι το καλύτερο.
Ακόμα κι αν το αγαπάω.
Ακόμα κι αν μην άξιζε να το αγαπήσω......
ή ακόμα κι ας μην άξιζα εγώ να αγαπηθώ.

Μουσική - Ενορχήστρωση - Programming: Μαρία Πανοσιάν
Πιάνο: Μαρία Πανοσιάν

Εξώφυλλο-Χαριτίνι Κυριάκου
Εικαστική επιμέλεια-Άννι Δαμιανού

cd label : OnAir music - 2011 -

Music-Instrumentation - programming by Maria Panosian 2011
Piano : Maria Panosian

Cover-Haritini Kyriakou
Artwork-Annie Damianou