Μια πρόταση του Κώστα Τουρνά για την αντιμετώπιση της πειρατείας στο διαδίκτυο.
είναι περίπου 20χρονια, που είμαστε μάρτυρες, μια ραγδαίας ανάπτυξης της ψηφιακής τεχνολογίας.
Αυτής των ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Μαζί της ήρθαν και υπάρχουν και οι νέες "ευκολίες", οι νέες συνήθειες, τα νέα "ήθη".
Αυτά που για το μεγαλύτερο μέρος των χρηστών των νέων τεχνολογιών είναι πια σχεδόν καθεστώς.
Το σίγουρο είναι πάντως πως πουθενά στον πλανήτη, δεν έχουμε τέτοιο προηγούμενο κατάφορης παρανομίας.
Αυτής της κλοπής της δημιουργίας, των ορμηνιών αλλά και των παραγώγων.
Ακόμα πιο σίγουρο είναι πως αυτή η κατάσταση δεν έχει επιστροφή αλλά ούτε και θεραπεία.
Όσο η τεχνολογία προοδεύει τόσο περισσότερο και μονιμοποιείται.
Αυτή η στάση, δηλαδή της χρήσης μουσικής κλπ, είναι τόσο εύκολη που ακόμα και οι μη έχοντες την επιθυμία να το κάνουν...το κάνουν.
Ο λόγος είναι ότι, ό,τι είναι ψηφιοποιημένα εμφανιζόμενο στην οθόνη μας είναι αυτόματα και υποψήφιο αντιγραφής κατά βούληση.
Τίποτα δεν θα σταματήσει αυτή την πραγματικότητα.
Οι επιπτώσεις βεβαία είναι απίστευτα πολλές.
Ζώντας σε κοινωνίες και επιχειρώντας ασταμάτητα να βρίσκουμε τις ισορροπίες μας, θα πρέπει κάποτε να κατανοήσουμε ότι η χωρίς άδεια χρήση του έργου και της ιδιοκτησίας άλλων, σίγουρα θα εξαλείψει εξελικτικά κάθε δημιουργικότητα σ'αυτο τον τομέα....
...και βεβαία αυτό το γνωρίζουν ήδη, όσοι έχουν ήδη γευτεί, το πόσο ευκολο και με χωρίς κανένα περιορισμό, μπορούν να έχουν στο ψηφιακό τους αρχείο, την μουσική όλου του κόσμου, (χωρίς να έχουν πληρώσει ούτε ένα λεπτό για να την αποκτήσουν...) την μουσική που είναι ιδιοκτησία κάποιων ανθρώπων που εργάστηκαν με το πάθος της δημιουργίας αλλά και έχοντας αυτή τους την δράση σαν πηγή διαβίωσης η και επιβίωσης.
Εδώ λοιπόν ίσως θα έπρεπε να συνειδητοποιήσουμε, ότι μη έχοντας κανένα εισόδημα, το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα μπορούν να ζουν πια από αυτή τους την δράση και θα στραφούν αναγκασμένοι σε άλλες δραστηριότητες που θα μπορέσουν να τους ζήσουν.
Αν οι κοινωνίες του κόσμου λοιπόν αλλά και της Ελλάδας μπορούν να υπάρξουν χωρίς μουσική και χωρίς την ηθική, ψυχολογική και πολιτιστική της υποστήριξη, τότε θα αφήσουν τα πράγματα ως έχουν ... δηλαδή στην τύχη τους.
Αν οι πιο συνειδητοποιημένοι από εμάς, καταλαβαίνουμε τι σημαίνει αυτό, τότε ίσως θα πρέπει να σκεφτούμε, να προτείνουμε και να διαμορφώσουμε λύσεις σε ένα ακραία σοβαρό πρόβλημα όλων μας, που δεν είναι πια οι αμοιβές των δημιουργών, ούτε η παραβατικότητα των χρηστών των ψηφιακών ευκολιών, αλλά η ύπαρξη και η συνέχεια μιας αρχαίας πολιτιστικής δραστηριότητας και αγαθού, που είναι η μουσική.
Ούτε πολιτικό, ούτε οικονομικό, ούτε πολιτιστικό, ούτε καν θέμα νομού δεν είναι.
Είναι ένα μεγάλο, σοβαρό και διαιωνιζόμενο πρόβλημα ακραία
κοινωνικό ... δικό μας, όλων μας.
Στα τελευταία χρόνια ακούσαμε και σκεφτήκαμε και συζητήσαμε, πολλές πιθανές λύσεις, που όμως κάθε μια από αυτές υστερούσε στον άλφα η βήτα τομέα. Κυρίως σκαφτόμασταν ένα εντελώς νέο πρόβλημα, (που θα μπορούσε όμως να είναι και ευλογία για την ανθρωπότητα, αφού όλο και περισσότεροι θα είχαν πρόσβαση σε κάθε είδους μουσική).
Με χθεσινούς όρους, όμως και με παλαιά μοντέλα σκέψης ... δεν καταφέρνουμε τίποτα.
Αντιμετωπίζοντας την κατάσταση έτσι, χάνουμε όλοι μας αποκλείοντας την δημιουργία μουσικής στο μέλλον.
Αν όμως τα δούμε όλα αλλιώς ? ανάποδα, απρόβλεπτα, αντίθετα απ'οτι ξέραμε μέχρι χθες ?
Αν,
1ον, ελευθερώσουμε τους χρηστές από την παραβατικότητα τους? ....αν τους θεωρήσουμε και να τους καταστήσουμε, έξαρχος ΝΟΜΙΜΟΥΣ για να τελειώσουμε με το ένα σκέλος του προβλήματος ? Αν τους μειοδοτήσουμε ?
(Εννοείται πως οι άμεσα εμπορευόμενοι την μουσική δεν
"ονομάζονται" ..... χρήστες).
2ον, αν βρίσκαμε ένα τρόπο να αμειφθούν όσοι εργάζονται η και θέλουν να εργαστούν δημιουργικά, ερμηνευτικά, παραγωγικά, ώστε να συνεχίσουμε να έχουμε μουσική. Αν τους δίναμε με κάποιο τρόπο ό,τι δικαιωματικά τους αξίζει ?
Όχι με τους παλαιούς τρόπους.
Ούτε με απαγορεύσεις, κυνήγι, έλεγχο, πρόστιμα, επέμβαση στην σχετική ελευθερία του Ιντερνέτ (Α Εnglish Legislation, Νόμος Σαρκοζι-περί διακοπής παροχών στους παραβάτες).....
...χωριά που είναι ανέφικτο αφού ήδη η χρήση της μουσικής γίνεται ήδη ΔΩΡΕΑΝ με ανταλλάξιμα αρχεία κλπ στο Ιντερνέτ.
Και όταν λέμε χρήση εννοούμε, ακρόαση, αποθήκευση, καταγραφή (streaming and up/downloading) κλπ.
Ποιος λοιπόν θα μπορούσε να είναι ο τρόπος, άλλος από ένα "ΤΕΛΟΣ", ανταποδοτικό της νομιμοποίησης των χρηστών η καλυτέρα της "ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΧΡΗΣΤΩΝ".
Εξηγούμαι ακόμα πιο πολύ.
Αυτή η πρακτική του ΤΕΛΟΥΣ ΛΕΥΚΗΣ ΚΑΣΣΕΤΑΣ είναι νομοθετημένη και σε εφαρμογή από χρόνια σε όλες σχεδόν τις χώρες, για την χρήση ΛΕΥΚΩΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΙΚΩΝ ΜΕΣΩΝ (άγραφα CD, DVD, και μέσα αντιγραφής ψηφιοποιημένων προϊόντων) και τα έσοδα, διανέμονται στους εισπρακτικούς οργανισμούς των
δικαιούχων (δημιουργών, ερμηνευτών, μουσικών και παραγωγών μουσικής και οπτικοακουστικών) αφού είναι αυτοί που χάνουν εισοδήματα από την χρήση αντιγράφων σε αυτά τα "κενά-άγραφα" μέσα.
Η διαφορά με την σημερινή σκέψη/πρόταση δηλαδή η εφαρμογή ενός Ιντερνετικου Τέλους, είναι ότι η απαλλαγή των χρηστών (από την κατηγορία του πειρατή η του παράνομου), η αδειοδότηση τους, είναι το πρώτο μεγάλο κέρδος...
...με δεύτερο ότι δημιουργείται ... εισόδημα /αμοιβή των δημιουργών κλπ για το έργο και το ιδιοκτησιακό τους δικαίωμα...
.....χωριά ότι στο επίπεδο των διανομών, των όποιων εσόδων ακρίβεια της τεχνολογίας θα μπορούσε να βοηθήσει αποτελεσματικά, σε δίκαιες διανομές.
Και είναι πάνω από σημαντική αυτή η διαφορά, αφού θα μπορούσε να φέρει ισορροπία και δικαιοσύνη στις κοινωνικές μας σχέσεις, χωρίς να συνυπολογίσουμε το μεγάλο κέρδος της συνέχισης της μουσικής και της πολιτιστικής δράσης, που μας αφορά όλους σαν κοινωνία.
Ένα "ΤΕΛΟΣ" λοιπόν που αρχικά θα μπορούσε να επιβληθεί στους
"παρόχους" .... τους ISP... Παρόχους Ιντερνετ...τους λεγόμενους providers.
Ενώ οι Παροχοι Κινητής Τηλεφωνίας δεν θα μπορούσαν να εξαιρούνται και όχι μόνον για τις Ιντερνετικες τους παροχές.
Αυτό το ΤΕΛΟΣ θα μπορούσε να συζητηθεί και να σταθμιστεί για κάθε παροχή πιθανώς σε εβδομαδιαία η μηνιαία βάση και με ποσοστιαία αναλόγια χρέωσης. Και η χρέωση βεβαία είναι αντικείμενο συζήτησης αφού υπεισέρχονται πολλές παράμετροι για την στάθμιση των χρεώσεων με αφορμή διαφορές στις χρήσεις του Ιντερνέτ, όπως ογκοχρεωσεις (uploadind/downloading/streaming), ταχύτητες κλπ
Και για να κλείσω κάπου εδω τις σκέψεις μου, θα επιχειρήσω ένα υποθετικό πρακτικό παράδειγμα....
Αν για κάθε 17 Ευρώ που πληρώνω κάθε μήνα σήμερα για την σύνδεση μου στο Ιντερνέτ, μέσω κάποιου provider στον όποιο τα καταβάλω, (όπου μέλει να φθηναίνει με τον χρόνο αρκετά, όπως και να βελτιώνεται και η σύνδεση μου-oπτικες ίνες κλπ)...
αν λοιπόν υπολογίσω μια πρόχειρη χρέωση μου της τάξεως του 10% τον μήνα τότε θα πλήρωνα 18,70 Ευρώ (1.70 Ευρώ επιπλέον) για να είμαι αδειοδοτημένος να ανεβοκατεβάζω μουσική και ταινίες η να ακούω μουσική κλπ.
Όμως η δική μου προσωπική εκτίμηση είναι πως από αυτό 10%, το 5% θα έπρεπε να το καταβάλω επιπλέον της συνδρομής μου εγώ και το 5% να το επιβαρύνεται ο provider ο όποιος (μαζί με τους παροχους Κινητής
Τηλεφωνίας) παρέχουν αλλά και διαφημίζουν αυτές τις υψηλές ταχύτητες για να.....ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ...... δηλαδή τι άλλο από μουσική, videos κλπ κατά κυρίαρχο λόγο ?
Δηλαδή στην σημερινή πραγματικότητα αντί για 17 Ευρώ που ήδη καταβάλω για την συνδρομή μου, να καταβάλω 17.85 Ευρώ και να είμαι αδειοδοτημενος και νόμιμος για κάθε ανταλλαγή, downloading, γνωρίζοντας ότι κάθε δημιουργός /ερμηνευτής /παραγωγός που θα "κατεβάσω" θα εισπράξει την αμοιβή του.
Σκέψεις που όποιος καταλαβαίνει την σοβαρότητα του συνολικού μας, ως κοινωνίες, προβλήματος πιθανώς να το έκανε και δικό του και να βοηθούσε με τις δικές του σκέψεις, προτάσεις και συζήτηση.
Στην ουσία ψάχνουμε τρόπους νομιμοποίησης/αδειοδότησης των χρηστών, της αμοιβής των ιδιοκτητών της μουσικής και την συνέχιση της δημιουργίας στις νεότερες γενιές, ώστε μια νέα κοινωνική ισορροπία να έρθει στην θέση της αταξίας και του αποκλεισμού εξελικτικά της μουσικής δημιουργίας.
Κώστας Τουρνάς
29/10/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου